Samen met zijn Opa bracht hij bloemen rond. Deur aan deur, iedere week. Het begon klein maar al snel werd het stel bekend in de omgeving. Soms was het ook wel stressen voor hem, maar zijn opa hielp hem en was altijd positief. En toen… werd opa ziek. Het ging heel snel. Opa zei nog, ‘zorg jij maar voor de bloemen jongen’. En toen kreeg ik een telefoontje. Of ik samen met deze dappere jongeman het bloemstuk voor zijn Opa wilde maken. ‘Natuurlijk wil ik dat doen’, zei ik. Zo gezegd zo gedaan, zonnebloemen moesten het worden want daar hield Opa van. Samen gingen we aan de slag. We kenden elkaar niet, maar kletsten wat terwijl we de bloemen verwerkten tot een prachtig stuk. Hij brengt nog steeds zijn bloemen rond. Deur aan deur, iedere week. Niet meer met zijn opa… of misschien toch wel.