Rouwen is een werkwoord en geloof mij, rouwen is hard werken. Zeker als rouw je overvalt. Toch kan je veel zelf doen om op een liefdevolle, zachte manier door deze moeilijke tijd heen te komen. Soms begint rouwen al voor de eindstreep in zicht is. Na een slecht nieuws gesprek bijvoorbeeld. De eerste reactie is meestal om niet meer in de toekomst te geloven. Maar hoe kort de toekomst ook is, je kan er altijd een waardevolle tijd van maken.

Met bewondering kijk ik al jaren naar de tv-uitzendingen van BNN ‘Over mijn lijk’.
Jonge mensen, die te horen hebben gekregen, dat zij niet lang meer te leven hebben. Bijna allemaal gaan ze ervoor om de laatste maanden, weken of soms slechts dagen onvergetelijk te maken. Je ziet, dat deze manier om de dood tegemoet te treden, de nabestaanden enorm helpt om het gemis te verwerken. De moed om het positieve van het leven – hoe kort ook – te blijven zien maakt het gemis draagbaarder, gelijkertijd beleefd de stervende een intense tijd met zijn familie en vrienden.

Ook jonge ouders beleven tegenwoordig elk moment van het sterven van hun baby’tje of kindje en de tijd van het afscheid nemen intens en samen met hun naasten. Nu nog, jaren later, zie ik op geboorte- en sterfdagen foto’s van hun kindje en het afscheid op Facebook. De herinneringen zullen nooit vervagen omdat zij het gemis en het verdriet hebben gedeeld en samen hebben beleefd.

Heel anders is het als de dood je overvalt. “Ik wil in mijn slaap overlijden” hoor ik vaak. Natuurlijk wil iedereen dit, zonder pijn wegglijden, maar deze mensen vergeten, dat de rouw dan rauw op het dak van hun geliefden valt. Ze kunnen zich niet voorbereiden op een plotselinge dood. Hoe mooi is het dan, wanneer zij met hun familie al over hun uitvaart hebben gesproken. Maak er eens een intieme avond of zelfs een weekend van, om elkaar te vertellen hoe je jouw afscheid voor je ziet. Vergeet hierbij niet dat kinderen, hoe klein ze nog zijn, verdriet beleven. Het helpt zeker om hun in het hele proces van afscheid nemen en de uitvaart mee te nemen, hun kleine taken geven en vooral alert zijn naar hun gevoelens.

Ik denk dat je afscheid van het leven zou moeten nemen, zoals je geleefd hebt. De uitvaart is de spiegel van je leven. Door zo open met je gezin te praten, maak je met zijn allen al een begin aan de rouwverwerking. Je naasten weten nu immers hoe jij herdacht zou willen worden. Dit zal hun – ondanks hun verdriet – helpen om verder te gaan.

Het kan gebeuren dat je verdwaald raakt in het land der rouwenden. Je denkt, dat je niet geholpen kan worden en soms wil je het niet. Toch is het dan fijn, als iemand – wie dan ook – naast je loopt, of er gewoon voor je is.

Samen verwerken, en misschien “With a Little help from your friends”,
zoals de Beatles het al zongen, kan dan net de ommekeer betekenen om de zon weer te zien schijnen en weer deel te nemen aan het leven.

Liefs, Gijsje Teunissen Charon Uitvaartbegeleiding

Charon Uitvaartbegeleiding
Lamoraalweg 56, 1934 CB Egmond aan den Hoef
(072) 507 04 77   (24/7)
info@charonuitvaartbegeleiding.nl
www.charonuitvaartbegeleiding.nl