Die kleine voetjes, de haartjes van de wenkbrauwtjes, het kuiltje in de kin. Hoe mooi is het als je die details, die kleine dingetjes, die je niet zo snel naar boven kunt halen, later nog eens terug kunt kijken? Daar zorgen de fotografen van stichting Still voor. Als jouw kindje tijdens je zwangerschap of bij de geboorte overlijdt, zorgen zij voor een blijvende herinnering.

Véronique Geers uit Culemborg is een van de fotografen die zich aangesloten heeft bij de stichting. Het zijn er inmiddels ongeveer honderddertig. Allemaal mensen met een passie voor fotografie. En met een hart voor hun medemens. Een heel groot hart.

“Ik vind het bijzonder om iets te mogen bijdragen. Een mooie herinnering te maken voor ouders. Je komt zo dichtbij. Niet alleen bij de ouders zelf, dus heel fysiek, maar ook bij hun verdriet. Het gevoel van ‘ik mag daar zijn, ik mag dit voor hun vastleggen’. Dat is echt waardevol.”

Haar kindje op haar borst
De fotografe herinnert zich goed het verhaal van Esther. Ze wist al van de afwijking van haar baby Indy. “Ze is bevallen rond de dertigste week. Ze werd ingeleid en beviel van een dood kindje. Ik kwam bij hun thuis en er was een fijne sfeer. Ze was omringd door familie. Esther had haar wensen. Ze wilde Indy op haar naakte borst. Ik hielp haar om Indy op haar borst te leggen. En daarna barstte Esther in tranen uit. Dát was het moment dat ik de camera pakte en haar moment vast kon leggen.”

‘Mijn taak is om iets moois na te laten’
Natuurlijk doet het Véronique wat als ze zulke emoties meemaakt. Als ze als fotograaf zo dicht bij het verdriet van ouders komt. Aan de andere kant is het vooral haar ‘taak’ om iets moois na te laten. En dat lukt echt niet altijd in één keer. “Ik ben wel eens bij een stel geweest dat zoveel verdriet had op het moment zelf, dat ik ze even met zijn drietjes heb gelaten. Ze even de ruimte heb gegeven. Om daarna terug te keren en de foto’s te maken.”

Heel veel detailfoto’s
Meestal is haar werk ad hoc. “Maar ik heb ook wel een nacht in het ziekenhuis doorgebracht. De zwangerschap was een onbezorgde. De moeder hoorde pas zes dagen voor de uitgerekende datum dat er geen hartslag meer was. Door de shock wisten de ouders niet wat voor foto’s ze wilden. Ik heb toen heel veel detailfoto’s genomen. Omdat dat is wat je later veelal vergeet. Hoe zag mijn kindje er nu precies uit? Zwarte haartjes, wipneusje, kuiltje in de kin? Het is mooi als je dat terug kunt kijken in de beelden.

Stichting Still is opgezet door Melanie Plaggenmars, een fotografe die ooit een reportage maakte voor ouders die hun kindje verloren. Het werd een blijvende herinnering. Still heeft inmiddels ongeveer honderddertig fotografen die vrijwillig hun camera ter hand nemen. Om ouders een blijvende herinnering aan hun overleden kindje te geven. Mooie zachte beelden die een helende pleister kunnen zijn op hun zwaar beschadigde hart. Die hun kindje voor altijd bij zich kunnen dragen met ontroerende en mooie beelden. Wie een donatie wil doen of geld in wil zamelen voor de stichting, is van harte welkom. Meer weten? Neem contact op via info@stichtingstill.nl. Dringende vragen? Bel dan (085) 130 47 90 (24/7 bereikbaar).