“Ik denk dat we maar naar de plaatselijke schoenenwinkel gaan om daar een doosje te halen. Ik weet het anders ook niet…” Dat waren de woorden van de jonge ouders die hun pasgeboren kindje moesten begraven, maar het geld niet hadden om een fatsoenlijke kist te kopen. Kippenvel en een brok in zijn keel.

Het aangrijpende verhaal staat in het geheugen gegrift bij Richard Hattink. Hij bedacht zich geen moment, belde zijn vrouw en zei: ‘Dit nooit meer! Ik ga nú naar de notaris en richt een stichting op. Dit is de laatste keer dat een familie op basis van geld keuzes moet maken voor een uitvaart’. Een uur later zette hij zijn handtekening onder stichting AchterDeHand.

Voor dit gezin kwam het goed. Richard belde wat leveranciers en er volgde een mooie uitvaart voor hun premature kindje. Ondertussen vocht hun tweede kindje voor het leven. Het jonge gezin met ouders van eind twintig kon waardig afscheid nemen. Een aantal weken later zat Richard weer aan de keukentafel voor het tweede afscheid…

Spaarpotje voor iedereen die het krap heeft
Stichting AchterDeHand is voortgekomen uit de onderneming van Richard Hattink. Van iedere uitvaartfactuur die hij verstuurt stort hij één procent in de stichting. Daarmee hoopt de uitvaartondernemer een spaarpotje te creëren waar iedereen die het financieel zwaar heeft uit kan putten voor een mooi afscheid. Geld zou niet het belangrijkste moeten zijn tijdens een zware periode als afscheid.

Hoe ga je het gesprek aan: ‘Binnenkort gaat mama dood’
Van kinds af aan is Richard Hattink gefascineerd door uitvaarten. Als puber maakte hij een uitvaart mee waarvan hij dacht: ‘kan dit niet anders? Gaat het altijd zo?’ Van studentdrager tijdens zijn Pabo-opleiding via leerkracht en docent werd hij uiteindelijk uitvaartverzorger voor gezinnen met jonge kinderen. Hij is zoals hij zelf omschrijft: ‘geen man die een stok heeft ingeslikt of bang is dat de hond een vlek op zijn pak maakt.’

Zijn belangrijkste missie: hoe bereid je een kind waarvan een ouder komt te overlijden voor op dit intense verlies? Want ‘je moeder wordt niet meer beter’ is iets heel anders dan ‘binnenkort gaat mama dood’. Hoe begin je zo’n gesprek? Hoe zorg je ervoor dat een kind van 4 of 7 niet bang is voor de dood, maar deze kan omarmen?

De dood spelenderwijs
Richard Hattink gaat dit gesprek spelenderwijs aan. Bijvoorbeeld met zijn ontworpen uitvaartspeelgoed. Bouwblokjes in de vorm van een doodskist die de oven inschuift, een crematorium of begraafplaats. Er zijn geen onderwerpen die hij uit de weg gaat. Samen het caviahok schoonmaken, op excursie naar de afscheidslocatie, een tekening maken voor op de kist, het praatje tijdens het afscheid. Tot de nazorg. Want na een paar weken houden de warme maaltijden van de buren op en gaat de schoolweek ook weer gewoon in het oude patroon verder.

Dat zijn de momenten waarop Richard nog eens aanwaait en kijkt hoe het gaat. “Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg was van een zesjarig meisje dat vroeg: ‘wanneer mag ik bij jou komen logeren?’.

Kijk voor meer informatie op www.stichtingachterdehand.nl
Stichting AchterDeHand: NL69 RBRB 0200 6348 52