Devi & Abel delen aangrijpende verhalen over het verlies van hun dierbaren en de impact daarvan. Ze vonden steun bij FF-Hoorn in het Rouwcafé. Hier ontmoeten achterblijvers na zelfdoding begripvolle mensen, waardoor het voelt alsof ze een extra familie hebben.
Devi: Ik ben betrokken bij het opzetten van het Rouwcafé met nog 3 jongeren en Anita van ff-Hoorn. Vanaf het begin ben ik enthousiast over dit plan. Ik merk namelijk dat mensen in mijn omgeving het vaak ingewikkeld vonden, of soms nog vinden, om naar mijn verhaal te luisteren. Mijn vader heeft vier jaar geleden zelf een einde aan zijn leven gemaakt, en na deze gebeurtenis was mijn gezin in shock. Daarnaast raakte de familie verdeeld en miste ik de aansluiting bij veel van mijn vrienden. De eenzaamheid die dat met zich meebrengt, is ingewikkeld. Door deel uit te maken van alles wat ff-Hoorn doet en organiseert, heb ik het gevoel dat ik er een extra familie bij heb gekregen.
Abel: Vorig jaar hebben mijn vader en mijn broer zelfmoord gepleegd. Ze zijn heel kort achter elkaar gegaan, mijn vader in januari en mijn broer in september. Mijn vader was bipolair, vaak erg onvoorspelbaar, en hij had het al erg zwaar een aantal weken voordat hij zelfmoord pleegde. Ik was in de war over hoe ik me moest voelen. Wij hadden al niet meer zo’n hechte band als eerst. Toen mijn broer zelfmoord pleegde, voelde het alsof er ook een deel van mij dood was gegaan. Hij was mijn broer en beste vriend. Na de dood van mijn broer ben ik hulp gaan zoeken bij ff-Hoorn en kwam ik in het Rouwcafé terecht. Het is enorm steunend om mensen om me heen te hebben die me begrijpen, waar ook voor achterblijvers na zelfdoding echt ruimte is.